Wie zijn wij

SAMEN OP BASIS VAN GELIJKWAARDIGHEID

Elke dag met een ander op pad, in tweetallen. Je zorgt voor mekaar, kijkt naar elkaar om, past je aan in tempo en ritme en deelt wat er te delen valt: frustratie, verdriet, obstakels, maar ook plezier, genot, hoop, kortom: verwantschap, alles naar eigen zin of behoefte. Al gauw wordt duidelijk dat wandelaar en buddy elk hun eigen sores hebben en dat hun lichtvoetigheid in het leven meer afhangt van hun mentale gesteldheid dan van de te torsen last. Die preconditie, de onderlinge afhankelijkheid, de lengte en moeilijkheid van de etappe zijn onontkoombaar en scheppen lotsverbondenheid in gelijkwaardigheid: samen onderweg naar Santiago de Compostella.

EEN MENTALE EN FYSIEKE UITDAGING

Iedere deelnemer komt zichzelf wel een paar keer tegen. Als je je spullen niet kunt terugvinden, hulp nodig hebt bij het inpakken of het vinden van het toilet, maar het toch liever zelf wilt doen/kunnen. Als je door koppigheid blessures oploopt, of moet toegeven dat de etappe net te lang is, de rugzak te zwaar. Als de groep je terecht wijst of je even in je sop laat gaarkoken. Als aura’s botsen of minder goed samengaan. Als lang onderdrukte gevoelens, angsten, inzichten de weg naar buiten weten te vinden. Als er weinig ruimte is om je aan je buddytaak te onttrekken, dus voor tijd voor jezelf.
Na een aantal dagen wandelen wordt het lichaam weliswaar steeds fitter, maar waar er geslapen wordt, onder welke omstandigheden, hoe de volgende herberg eruit ziet, wat en waar gegeten wordt, blijft elke dag weer een verrassing, zodat er daarin geen routine kan worden opgebouwd.

MET BLINDELINGS VERTROUWEN

Kwetsbaarheid tonen, hulp vragen en accepteren vereist moed en zelfbewustheid. Daar staat weer tegenover dat vertrouwen op zijn beurt moet worden verdiend. Alle deelnemers aan de tocht kennen aldus hun eigen uitdaging. Waar beide zijden slagen in hun opdracht ontstaat ontspanning en vrijheid, verdwijnt boosheid over een handicap of ander verdriet naar de achtergrond. De ervaring om in blindelings vertrouwen de Camino te kunnen lopen, met de ander verbonden door slechts een lint, een simmetje of enkel de verbale aanwijzing, moedigt aan om ook voor thuis te gaan denken in kansen in plaats van beperkingen. Blindelings vertrouwen vereist een proces van afstemmen, geven en ontvangen, met iedere dag een andere buddy. De veilige omgeving wordt gefaciliteerd door de organisatie vanuit velerlei expertise, met overkoepelende zorg voor de groep als geheel, zodat van daaruit de eigen comfortzone kan worden losgelaten.

IN BEWEGING EN BUITEN ZIJN

Elke dag wordt er gewandeld over een afstand van gemiddeld 17 km. De beweging staat centraal ongeacht zonneschijn, wind of regen. Wandelen bepaalt het ritme van de tocht en ieder draagt zijn eigen spullen op de rug. De omgeving verandert en jij verandert mee. Het leven wordt teruggebracht tot zijn kern en van alle onnodige ballast ontdaan: lopen, eten en slapen in goed gezelschap. Verbonden met jezelf, de natuur en de ander. Onderweg zijn wordt langzaamaan doel op zichzelf en verschuift het belang van aankomen/volbrengen steeds meer naar de achtergrond.

ANDERS BEKEKEN, BUITEN BESTAANDE CONTEXT

Met hulp van de ander is zoveel meer mogelijk; kunnen mensen met een visuele of visueel auditieve beperking de tocht naar Santiago de Compostella maken en dus ook ervaren wat het pad hen kan brengen: loslaten, rust, acceptatie, vrijheid, inspiratie, nieuwe uitdaging en zoveel meer. Los van thuis, los van context kunnen bekende valkuilen worden vermeden, kan een eerlijker balans worden opgemaakt, en ontstaat er ruimte voor nieuwe dromen, kan de regie worden teruggenomen. Dat geldt voor de wandelaar even zo zeer als voor de buddy. In die gelijkwaardigheid is er gelegenheid om elkaar over en weer te zien in zijn kracht; gedefinieerd door capaciteiten en niet door beperkingen. Daardoor komt hulp vragen c.q. bieden in een andere sleutel te staan, die van vertrouwen schenken/krijgen en willen belonen. Het project beoogt op die manier alle deelnemers anders te leren kijken naar jezelf, de ander en de wereld om ons heen. Afstand te nemen van de dagelijkse realiteit in overlevingsmodus: weer kunnen/mogen voelen, genieten en dromen.

EIGENHEID EN ZELF JE GRENZEN AANGEVEN

Op stap met louter onbekenden, werpt je terug op jezelf, maar schept tegelijkertijd de uitgelezen mogelijkheid tot “resetting” en jezelf kunnen zijn. De ontmoeting met lotgenoten, buddy’s en medepelgrims en hun ervaringen leidt tot inzicht, mededogen, respect, rust en een diep besef van er mogen zijn zoals je bent. Het zorgt ervoor dat hart en hoofd weer verbonden worden, dat weer gevoeld wordt – hoe confronterend dat ook kan zijn – en dat de dingen mogen zijn. Dat intuïtie weer als innerlijk kompas kan gaan dienen. De kracht van Camino Anders Bekeken is iedereen zichzelf te laten zijn, met een eigen inbreng. De organisatie zoekt onder de deelnemers niet naar een bepaalde expertise, maar beschouwt het zelfs van toegevoegde waarde als deelnemers geen Camino- of zorgervaring hebben.

ONTMOETEN OP HET SNIJVLAK VAN GEVEN EN ONTVANGEN

Tijdens de Camino vinden ontmoetingen plaats op hartsniveau. Toegelaten worden in het verdriet van anderen en anderen toelaten in je eigen verdriet, en samen lachen tot de tranen over je wangen stromen en als groep aankomen in Santiago, creëert grote verbondenheid. De intensiteit van het de hele dag samen wandelen brengt mensen dichter bij zichzelf en elkaar. Geven en ontvangen zijn noodzakelijk om te kunnen ontmoeten. Dit is ook de Camino.

ONDERWEG IN EEN EIGEN RITME EN GENIETEN

Dagelijks onderweg naar Santiago met de tijd aan je zij. Los van de dagelijkse beslommeringen vertraagt de tijd en duurt de dag ineens veel langer. Je zintuigen gaan allengs meer openstaan, je voelt de wind in je haren, de zon op je huid, je spieren en vermoeide voeten, het warme water van de verkwikkende douche. Je hoort de stilte van het Spaanse platteland, de voetstappen op de weg, de vogels in de lucht, de beschrijving van het landschap, het water in de rivier, het snurken van je medepelgrims. Je ruikt de warmte op het pad, de eucalyptus in het bos, de koeien in de stal, de sokken op de slaapzaal. Je proeft het stof en het fruit langs de weg, het verkoelende biertje na aankomst, het pelgrimsmenu met bij geserveerde wijn. De Camino wandelen betekent in een eigen ritme onderweg zijn. Samen vertragen, samen genieten.

De stichting is ANBI geregistreerd, zie ook de verantwoording.